رابطه بین هوش هیجانی و به کارگیری مؤلفه های تدریس اثربخش استادان دانشگاه علوم پزشکی مازندران

مقدمه: امروزه توانایی تنظیم و مدیریت هیجانات استادان در کلاس درس، مقوله ای بسیار مهم و تعیین کننده برای تدریس موفق و مؤثر است. هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین هوش هیجانی استادان و اثربخشی تدریس و به کارگیری مؤلفه های تدریس اثربخش استادان دانشگاه علوم پزشکی بود. روش ها: دراین پژوهش توصیفی همبستگی جامعه آماری شامل کلیه استادان دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تدریس بودند (393نفر). مطابق با جدول حجم نمونه کرجسی و مورگان، 191 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش حاضر شامل پرسشنامه محقق ساخته تدریس اثربخش و پرسشنامه هوش هیجانی بار _ ان بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج: بین متغیر هوش هیجانی استادان با انجام تدریس اثربخش توسط آنها رابطه معناداری مشاهده شد (05/0p<). هوش هیجانی استادان با ضریب معناداری قدرت پیش بینی تدریس اثربخش را نشان داد (78/0, ß= 0005/0p<). بین هوش هیجانی استادان و به کارگیری همه مؤلفه های تدریس اثربخش(طراحی تدریس، اجرای آموزش، مدیریت کلاس درس، روابط انسانی، ارزشیابی و برخورداری از ویژگی های مطلوب شخصیتی) رابطه معناداری وجود داشت (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن بود که با کنترل متغیرهای سن، جنس و تحصیلات استادان، فاکتور هوش هیجانی قادر است با قدرت بالایی اثربخشی تدریس استادان را پیش بینی نماید. به بیان دیگر، برخورداری استادان از هوش هیجانی بالا، می تواند عاملی تعیین کننده در اثربخشی تدریس آنان باشد.